De foto serie die mij het meest aansprak ging over dat Ai weiwei naar Lesbos was gegaan. Lesbos is een Grieks eiland waar ontzettend veel vluchtelingen werden opgenomen. Toen we de kamer binnenliepen werd je overspoeld met foto's en naar schatting waren er ongeveer 1500 foto's opgehangen in de kamer en het was ook de bedoeling van Ai weiwei om je daarmee te overdonderen. Op het eerste gezicht waren de foto's niet de indrukwekkendste foto's die ik ooit had gezien in mijn leven. Het leken op een soort vakantie bundel waarbij veel selfies te zien waren en veel foto's van huisjes en rommel die daar op het eiland lag. Misschien zijn we meningen hierover verdeeld maar als je in de media iets over vluchtingen ziet dan zie je bijna altijd kinderen die bijna verhongeren, vrouwen die huilen omdat ze hun kinderen zijn verloren etc. Maar wat Ai weiwei heeft gedaan is voor het eerst voor een groot publiek een realistisch beeld gegeven van hoe de omstandigheden daar zijn. Je ziet veel mensen lachen en zingen (ook waren er wat minder vrolijke foto's tussen) en voor mij was dat heel bijzonder want vluchtelingen willen natuurlijk ook zo positief mogelijk blijven en je zag echt dat hele families veilig nu waren in plaats van dat ze in hun eigen land met oorlog te maken hadden. Al met al heel indrukwekkend, het enige minpunt was dat we een ongelooflijke saaie rondleiding kregen, we kregen heel weinig tijd om zelf na te denken en te kijken en je voelde aan dat de man ons eigenlijk zo snel mogelijk er doorheen wou rassen.