Les Biftecs is een Amsterdamse band die een mix van Soul, Rock en Reggae speelt. De band word wel eens vergeleken met The Doors, Booker T. & the M.G.’s of The Clash. De formatie die ‘Les Biftecs’ heet bestaat sinds 2008, maar voer jaar daarvoor speelde De drummer al samen met twee gitaristen.

 Max Franken - Drums

De enige oorspronkelijke Biftec. Max is 60 jaar oud en woont in een woonboot met zijn vriendin. Naast Les Biftecs speelt Max ook in een andere band, Minimal Compact, waarmee hij wel eens toert naar bijvoorbeeld Tel Aviv.’s Nachts werkt hij in een psychiatrische inrichting als toezichthouder en hij slaapt overdag. Dit verklaart zijn regelmatige bezoekjes aan de zonnebank omdat hij anders niet aan zijn benodigde hoeveelheid vitamine D komt. Ook is hij voetballer waardoor hij geen alcohol drinkt en niet rookt (vroeger mocht dat niet als je sporter wilde worden, en deze gewoonte heeft hij geouden). Max’ inbreng in de Biftec sound is vooral een steady beat met niet al teveel poespas waar het publiek op kan dansen. Ook onderhoud hij vaak tijdens het spelen  enig humoristisch contact met mensen uit het publiek. Max heeft Nederlandse roots.

 

Alain Eskinasi - Toetsen

Alain is in 2010 als eennalaatste bij de band gekomen, toch heeft hij de rol als bandleider. Dit komt omdat hij sinds zijn negende al bezig is met muziek en met zijn 52 jaar veel kennis en ervaring heeft opgebouwd. Op zijn zeventiende is hij uit school en uit huis gegaan en is hij met zijn band naar Hollywood gegaan waar hij allerlei muzikaal werk heeft verricht en sindsdien leeft hij van de muziek. Hij heeft veel gereisd en veel soorten muziek leren kennen en spelen, hij heeft zelfs een keer een hit-album opgenomen (de bandleden incl. Alain waren onder invloed van Psilocybine-Paddestoelen). Alain komt uit een Reggae hoek en brengt ook veel reggaegeluiden in de band zoals zoals het ‘Bubbling Organ’ geluid wat kenmerkend is voor reggae maar hij heeft ook veel Soul, Jazz, Blues, Funk en Afrobeat invloeden die terug zijn te horen. Alain heeft Frans/Belgisch/Israëlische roots.

 

Tiers Bakker – Zang, dwarsfluit, melodica

Tiers is 42 jaar oud, gelukkige vader van een 1-jarige dochter en zit in het bestuur van Amsterdam Oost. Als lid van de SP heeft Tiers het begrip ‘Biefstuksocialisten’ van de grond geholpen, een term die refereert naar de leden van Les Biftecs (Frans voor ‘de biefstukken’) die alle vier vrij ‘linkse’ ideeën hebben. Geen marxistisch extremisme maar gewoon ‘common sense’. Daarnaast is Tiers ook nog eens hoofdredacteur van het tijdschrift ‘de Groene Amsterdammer’. in 2008 is Tiers erbij gekomen en sindsdien heet de band ‘Les Biftecs’. Tiers draagt bij bijna alle optredens een hoed, zij het een glitterhoed zijn of een met roze bont, zolang het maar een hoed is. Tiers zingt de meeste nummers in het Engels maar wisselt ook wel eens af met Nederlands, Frans en zelfs Duits. Bij optredens past Tiers de text van nummers wel eens aan als een reactie op de omgeving. Het nummer ‘Zeer Interessant’ bijvoorbeeld, live improviseert Tiers wel eens over iemand uit het publiek of de schilderijen aan de wand of kunstenaars in het algemeen, over hoe ‘interresant’ die wel niet zijn. Tiers heeft Nederlands/Franse roots.

 

Zubi Onwuka – Bas

Zubi is in mei 2011 bij de band gekomen, met 16 jaar haalt hij de gemiddelde leeftijd van de band een stuk omlaag, technisch gezien zou de drummer zijn opa kunnen zijn. Ondanks deze grote leeftijdsverschillen voelt het niet alsof er een barrière tussen zit, integendeel deze vier heren met totaal verschillende achtergronden hebben samen een vrij karakteristiek geluid, de Biftec-sound die nu mede door Zubi’s Psychedelische-Funkinfuus nieuwe frisse wegen bewandelt. Zubi komt uit de P-Funk-Rock hoek van de muziek en dat is terug te zien/horen in zijn carnivore gebruik van effect-pedalen, iets wat vrij ongebruikelijk is voor basgitaar en vooral als het meer dan een zijn. Met deze pedalen voegt hij geluiden van synthesizers, onderzeeërs, en andere vloeistoffen met een hoge viscositeit toe aan het geheel. Zubi heeft Ohafia/Brabantse roots.

Wat is Ruigoord?

 Ruigoord is een amsterdams dorp in de Houtrakpolder wat bekend staat als een ‘Hippiedorp’ omdat het in de jaren 70 werd gekraakt door kunstenaars, krakers en andere vrije geesten die er nu nog wonen. In Ruigoord lopen de meest uiteenlopende mensen rond, van vrouwen die karton eten tot mannen met knalgroene snorren (of een rode halve baard aan een kant van het gezicht.), het kan allemaal in ruigoord en niemand kijkt je raar aan, eerder andersom. In ruigoord staat ook een kerk, dat wil zeggen, een gebouw in de vorm van een kerk met een kapel, maar daar houd het op. Dit is waarschijnlijk ook het enige ‘kerkgebouw’ ter wereld waar zeer flamboyant en schaamteloos grote hoeveelheden Cannabis Sativa en Cannabis Indica worden opgerookt. In en om de kerk vinden vaak activiteiten plaats zoals festivals en andere toestanden die vaak iets met muziek te maken hebben. In Ruigoord word niet alleen met euro’s betaald maar ruigoord heeft ook een eigen currency: de Ruigo’s, blauwe plastic muntjes die je als artiest krijgt uitgedeeld, vaak staat er ook nog op dat ze alleen geldig zijn voor een festival uit 2006, terwijl je speelt op 1 april 2012... Dit geeft een idee van de mentaliteit van de inwoners van Ruigoord, vroeger meer beinvloed door spirituele drugs (Cannabis, LSD, Psilocybine, etc.), nu meer door verslavende harddrugs (PCP, Cocaïne, Heroïne, Crack, etc.) wat een duidelijk merkbaar effect heeft op het gedrag. In dit geval resulteert dat in een bepaald soort luiheid en naïviteit.

Wat vond ik ervan?